حیدر امیر المومنین/مدح

             دلم تا از مسیر عشق رد شد

            به اشعارم نظر بی حصر و حد شد

            کسی که گفت ذکر یا علی را

            امین قل هو الله احد شد

            که مولا عشق رب العالمین است

            فقط حیدر امیر المومنین است

            اگر از عشق او بیگانه باشم

            ضرر کردم پی میخانه باشم

            اگر عشاق را دیوانه خوانند

            همان بهتر که من دیوانه باشم

            مساوی نام مولا با یمین است

            فقط حیدر امیر المومنین است

            علی در مکتبش صد یاس دارد

            طلا ، یاقوت ، دُر ، الماس دارد

            مگو سقای لب تشنه محال است

            ابالفضل از علی میراث دارد

            علی ذکر یل ام البنین است

            فقط حیدر امیرالمومنین است

            کتاب مرتضی صدها ورق داشت

            فلق از عشق او رنگ شفق داشت

            همین روح القدس که هست مشهور

            به ذکر یا علی روح و رمق داشت

            نگارم زینت عرش برین است

            فقط حیدر امیرالمومنین است

            اگر خواهی که یابی احترامی

            میان مردمان باشی گرامی

            بیا و بر در این خانه بنشین

            غلامی کن غلامی کن غلامی

            بدان ارباب ما شاه زمین است

            فقط حیدر امیرالمومنین است

            می افتد قیمت یاقوت و گوهر

            می افتد هیبت طوفان و تندر

            می افتد کاخ هر شاه ستمگر

            نمی افتد تلاطم های حیدر

            چرا ؟ چون عشق مولا آتشین است

            فقط حیدر امیرالمومنین است

            الا که مست عین و شین و قافی

            اگر قبر شهیدان را شکافی

            از آنان هم بپرسی رمز ایمان

            فقط گویند یک جمله ست کافی

            تمام اعتقاد ما همین است

            فقط حیدر امیر المومنین است

            منم ریزه خور دربار زینب

            سلامم بر همه انصار زینب

            نمی خواهم پزشک و قرص و دارو

            خوشم چون که شدم بیمار زینب

            تمام حرف این علامه این است

            فقط حیدر امیر المومنین است

 

ابری شده است حال و هوای نگاهتان

ابری شده است حال و هوای نگاهتان

بغض غروب می چکد از هر پگاهتان

دلتنگی غمی چِقَدَر موج می زند

در اشک های نیمه شب گاه گاهتان

چشمان صحن آینه هم تار می شود

با غربتی که می چکد از اشک و آهتان

همراه گریه های تو از دست می رویم

پائین پای روضه ی شال سیاهتان

عطر مزار مادر سادات می رسد

از یاس های هر سحر بارگاهتان

«فردا چه خاک های ندامت به سر کند

امروز هر دلی که نشد خاک راهتان»

این قدر که پر از تب اندوه و ناله ای

شاید دلت گرفته به یاد سه ساله ای

می گفت چشم های ترش درد می کند

قدش خمیده و کمرش درد می کند

از بسکه سوخت دامن معصوم خیمه ها

حتی نگاه شعله ورش درد می کند

طوفان تازیانه و باران سنگ ها!

بی خود که نیست بال و پرش درد می کند

می سوخت غرق حسرت خورشید نیزه ها

خُب پس بگو چرا جگرش درد می کند

از لطف دست های نوازشگری که بود

دیگر تمام موی سرش درد می کند

آرام قلب خسته اش از دست رفته بود

چشم به خون نشسته اش از دست رفته بود

شاعر :  یوسف رحیمی

عشق یعنی آتش اندر جان شدن

عشق یعنی آتش اندر جان شدن
سوختن در آتش و درمان شدن

عشق یعنی ناله های فاطمه
خطبه خواندنهای او بیواهمه

عشق یعنی در تب و تاب علی
نام مولا بر زبان راندن جلی

عشق یعنی ماجرای کوچه ها
دانی آیا بر سرش آمد چه ها

فاطمه معنای عشق برتر است
ذوب در مولا و میرش حیدر است

فاطمه دستش بدامان علیست
عشق بازیهای زهرا منجلیست

عشق یعنی جان نثاری پشت در
از پی مولا دوید آسیمه سر

دست مولا را به هم پیچیده دید
از پی مولا و عشق خود دوید

گفت مولایم رهانیدش ز بند
روبهان حیله گر گیرید پند

بر سر پیمان خود جان را نهاد
هر چه جانانش بگفت آنرا نهاد

گفتش او جانم چه باشد بهر یار
میکنم قربانیش دار و ندار

عشق یعنی عشق زهرا و علی
جان یکی اندر دو قالب تن گلی

اینچنین مولای من تعلیم داد
درس عشق اندر نهاد من نهاد

نام زهرا دین و هم دنیای ماست
عشق پاکش آخرین سودای ماست….

ای دل اگر عاشقی عشق خدا حیدر است

ای دل اگر عاشقی عشق خدا حیدر است

دلبر تو هر که هست دلبر ما حیدر است

رشتۀ حبل المتین بعد نبی جانشین

 معنی اکمال دین گفته خدا حیدر است

 احمد نیکو سرشت بر در دل ها نوشت

 معنی باغ بهشت شاه ولا حیدر است

 آنکه ز خلقش خدا گفته به خود مرحبا

 حضرت مشکل گشا شیر خدا حیدر است

 بر همه مولاست او شافع فرداست او

 قبلۀ دل هاست او رمز دعا حیدر است

 خاک درش تاج سر گشته به اهل نظر

 رهبر و مولای هر شاه و گدا حیدر است

 گل شده خوش رنگ و بو از نفس پاک او

 کوری چشم عدو رهبر ما حیدر است

 حب علی دین من مظهر آیین من

 ای دل مسکین من! مهر و وفا حیدر است

 دار و ندار نبی باغ و بهار نبی

 یاور و یار نبی در همه جا حیدر است

 سینۀ غم می درد ناز تو را می خرد

 آنکه تو را می برد کرب و بلا حیدر است

شمـع وجود فاطمـه سوسو گرفتـه است

شمـع وجود فاطمـه سوسو گرفتـه است

شب با سکوت بغض علی خو گرفته است

آتـش گـرفت جـان علی با شرار آه

وقتی که از ولی خدا رو گرفته است

در دست ناتوان خودش بعد ماجرا

این بار چندم است که جارو گرفته است

قلب تمام ارض و سماوات و عرش و فرش

یک جـا بـرای غـربـت بـانو گـرفته است

حـتی وجـود میخ و در و تـازیـانـه ها

عطر و مشام از گل شب بو گرفته است

بـا ازدحـام مـوج مخـالف بیـا ببین

کشتی عمر فاطمه پهلو گرفته است

مردی که بدر و خیبر و خندق حماسه ساخت

سـر در بغــل گـرفتــه و زانــو گـرفـته است

شاعر: مجید لشکری